Pirata

Egurrezko hankarik gabeko pirata zen.
Ordenagailua zen bere pirata-ontzia, eta honen agintetik, Interneten harrapa zitzakeen altxor guztien bila aritzen zen: pelikula, telesail, liburu edo musika, berdin zitzaion. Guztiak balio zion.
Megak eta megak zituen eguneroko harrapakin, saguaren kolpez hondoratu eta behera jaisten zituenak, bere ordenagailuko ziberaltxorra handitzen zutenak. Pasahitz eta kode kriptografikoz babestuta zeukan altxorraren mapa, disko-gogorreko sektore ezkuturako bidea tranpaz betea.
Mende berriko pirata zen, gupidarik gabekoa, kontzientziarik gabekoa.
Ezustean piztu zitzaion kontzientzia.
Harrapaketan zebilela “Euro bat, liburu bat” zioen iragarki batekin topo egitean gertatu zen. Trikimailu baten aurrean zegoela pentsatu arren, iragarkia klikatu eta solidaritate kanpaina batera iritsi zen: liburu digitalak libre jaitsi zitezkeen gune bat zen, baina euro bat ordainduz gero dirua hondamendi bateko kaltetuei bideratuko zitzaien.
Edukiak eskura izan arren, begiko partxea eta bandera-beltza alde batera utzita kreditu-txartela erabili zuen. Euro bat ordaintzea bidezkoa iruditu zitzaion, elkartasunaren aitzakian, eta birritan pentsatu gabe Paypal-en laguntzaz ordaindu zuen.
Ordainketa gauzatu orduko mugikorra joka hasi zitzaion.
—Bai? —galdetu zuen harrituta piratak.
—Egun on —erantzun zion goxo emakume batek—. Bankutik deitzen dizut. Zure kontuan euro bateko mugimendua ikusi dugu eta segurtasun arrazoiengatik deitzen dizugu. Ziberpirata baten iruzurra izan ez dela bermatu nahi genuen.
—Lasai —erantzun zion berak asaldatuta—, nik egindako ordainketa izan da.
Telefonoa eseki eta azkar zabaldu zuen berriz bandera-beltza.
Ez zegoen zalantzarik: pirata bezala lasaiago bizi zen.