Baratza

Ez zuen inoiz aitaren baratza zaindu.
Baratza polita zen hura, etxekoentzat behar adina barazki ematen zituena.
Aita beti saiatu zen semea baratzeko lanetan inplikatzen, barazkien jatorria irakasten, baina semeak ez zuen gaiarekin ezer jakin nahi.
—Nik ez dut barazkirik jaten —esaten zion semeak—. Jan nahi dituenak zaindu ditzala!
Opor garaian bereziki eskatzen zion aitak baratza zaintzeko, bera kanpoan zegoen bitartean ureztatzeko gutxienez. Hori ere haserrerako arrazoi bihurtzen zitzaien, urteen poderioz aitak baratza alde batera utzi zuen arte.
Aita hil zen urtean loreontzi handi batzuk eta nekazaritza liburuak erosi zituen semeak.
Etxeko balkoian landatu zuen baratza.